Teraz skupię się na najważniejszym, czyli działaniu w terenie (niestety nie mogę go taplać w błocie ani używać w deszczu).

 

                      Tamrona 150-600 G2 podpinałem pod korpusy D500 oraz D750. Z obydwoma korpusami działał bardzo dobrze z większą przewagą D500 (AF lepiej zbierał akcje, nie wspomnę o serii i buforze). W żadnym z nich Tamron nie wymagał mikrokalibracji, trafiał w punkt. Pierwsze próby zacząłem na korpusie D500 w bardzo słabych warunkach świetlnych (o brzasku) gdzie na tle nieba zarysowywał się kształt drzew przed czatownią. Tutaj niestety Tamron w ciemnościach poległ. Przelatywał całą skalę i niestety ostrości nie ustawił, ale to była ekstremalna próba gdyż faktycznie była ciemnica. Gdy tylko pojawiło się trochę światła zabawa zaczęła się na dobre. Od początku dopisały ptaki, więc można było zacząć próby.

​

            Silnik AF w Tamronie G2 moim zdaniem mocno przyspieszył względem pierwszej wersji (dawał radę łapać sroki w locie - naprawdę są szybkie). Silnik w nowej wersji jest bardzo cichy, słychać delikatny, przyjemny szmer. W Nikkorze jest znacznie głośniej, mniej przyjemniej, ale podobnie szybko.

Mankamentem w Tamronie było "doostrzanie" w trybie AF-C, objawia się to tym, że gdy obiektyw łapie ostrość to na chwilkę AF przesuwa ostrość delikatnie do przodu, później do tyłu i dopiero łapie w punkt trwa to ułamek sekundy, ale problem występuje. Miało to miejsce nawet przy dobrych warunkach świetlnych. Oczywiście przy akcjach i zdjęciach dynamicznych nie zauważyłem, ponieważ same ujęcia trwają sekundę może dwie :)

AF-C w Tamronie G2 bardzo dobrze radzi sobie przy śledzeniu ptaków

w locie, nie miałem problemów z uchwyceniem ptaka w powietrzu. D500 świetnie sobie z tym radził przy wspomagających polach dynamicznych a D750 musiałem przestawić na grupy pól AF i wtedy dopiero było względnie dobrze (D750 przy dynamicznych polach AF przeskakiwał często na bardziej kontrastowe obszary w tle, problem znam z D7200 i to raczej bardziej wina korpusu niż obiektywu). Generalnie AF-C radził sobie z Tamronem G2 bardzo podobnie jak z Nikkorem 200-500.

Ani razu nie wystąpiło zawieszenie się silnika AF w obiektywie Tamron G2

z podpiętym D500 i D750, co zdarzało mi się dość często w wersji pierwszej G1 z podpiętym D300s i D7100 już od pierwszej zasiadki oraz było powodem naprawy serwisowej. Ostatecznie wersję pierwszą sprzedałem z powodu braku zaufania, mimo, że po akcji serwisowej silnik AF działał już poprawnie.

 

             Stabilizacja VC w Tamronie jest bardzo wydajna i całkowicie bezgłośna (w pierwszej chwili zastanawiałem się czy w ogóle działa), ale, że obraz w wizjerze stawał w miejscu jak wryty to wiedziałem, że jest OK. Jestem pewien, że stabilizacja jest wydajniejsza niż w wersji Tamrona G1

a wydajność względem Nikkora 200-500 jest chyba na tym samym poziomie.

Z tego, co zauważyłem to w tych wszystkich nowych obiektywach stabilizacja jest genialna, bez problemów można robić zdjęcia ptaków z ręki nawet z panoramowaniem.

W Tamronie G2 podczas uruchomionej stabilizacji zauważyłem w wizjerze podskakiwanie obrazu gdy delikatnie przekadrowujemy. W Nikkorze jest płynne i przyjemne pływanie obrazu a w Tamronie podskakiwanie. Nie jest to na tyle widoczne żeby przeszkadzało w kadrowaniu, obserwacji

i fotografowaniu ptaków, ale musze napisać, że coś takiego występuje oraz występowało w wersji pierwszej Tamrona G1.

Panoramowanie w Tamronie G2 działa świetnie, podczas śledzenia

i fotografowania ptaków. Dodam, że poprawiono pracę VC w nowym Tamronie względem Tamrona G1 a raczej jego wpływ na jakość zdjęć przy ultra krótkich czasach.

Gdy w Tamronie G1 musiałem wyłączyć stabilizację przy czasach krótszych niż, 1/1000 ponieważ psuła obraz to w nowym G2 zapomniałem, że mam włączoną stabilizację i obraz był cały czas bardzo dobry (przy dwu- 

i jednoosiowej stabilizacji).